سیستم های امولسیونی و امولسیفایرها

سیستم های امولسیونی

به طور کلی سیستم های امولسیونی یکی از انواع سیستم های پراکنده یا کلوئیدی بوده که به صورت ترکیب مایع در مایع میباشد که قطر ذرات حل شده در این سیستم بین 100-10 نانومتر است.

بطور مثال اگر آب وروغن را با یکدیگر ترکیب کنیم، لایه ی جداگانه ای از این ترکیب در بالای سطح تشکیل میگردد بدین معنی که این دو مایع با یکدیگر ترکیب نمیگردند که چنانچه این مخلوط تحت هر شرایطی با یکدیگر ترکیب شوند، تشکیل امولسیون را خواهند داد. در صورتی که پس از ثابت ماندن این ترکیب مجدد به حالت دوفازی برگردد، این امولسیون ناپایدار واگر به صورت تک فاز باقی بماند، امولسیون پایدار است.

این نوع امولسیون ها به دوصورت روغن در آب (O/W) وآب در روغن(W/O) میباشند.

جهت دسترسی به یک امولسیون پایدار نیاز است تا در برابر نیروی کشش سطحی که موجب میشود مایع حداقل سطح را اشغال کند، مقابله کرد تا سطح مشترک دوفاز کاهش یافته و امولسیون پایدارتری تشکیل شود.

برای این مقابله، به ماده سومی به نام امولسیون کننده یا امولسیفایر نیاز خواهد بود.

نوع امولسیون هایی که توسط سیستم روغن در آب تشکیل خواهد شد به عواملی چون ترکیب دوفاز با یکدیگر، ماهیت شیمیایی امولسیفایر ونسبت ترکیب دوفاز میباشد.

امولسیفایرها

تمامی امولسیفایرها بر حسب خصوصیت انحلال آنها و اندیس HLB (Hydrophilic Lipophilic Balance) قابل اندازه گیری میباشند که مهمترین ویژگی در انتخاب امولسیفایرهاست.

این اندیس نشانگر خاصیت آب دوستی و چربی دوستی این مواد را مشخص خواهد کرد که به هر ترکیب از صفر تا 20 یک عدد اختصاص داده میشود که هرچه این عدد به 20 نزدیکتر باشد نشانگر آب دوستی و هرچه به صفر نزدیکتر باشد نشانگر چربی دوستی امولسیفایرهاست.

امولسیون های روغن در آب که رنگ سفید شیری (صابونی) ثابت و پایداری دارند در محدوده HLB (8-10) میباشند.

یک امولسیفایر مناسب کشش سطحی مایعات دوفاز را کاهش داده و به سرعت در فضاهای خالی پخش میگردد.